Αθήνα 29 Αυγούστου 2016
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Ο Κανόνας του Godwin
Σύμφωνα με τον Κανόνα του Godwin, σε μια δημόσια συζήτηση η πλευρά που ξέρει ότι βρίσκεται εν αδίκω, έχει περισσότερες πιθανότητες, ελλείψει επιχειρημάτων, να καταφύγει αργά ή γρήγορα σε αναλογία με το ναζισμό ή τον Χίτλερ (Argumentum ad Hitlerum). Πρόκειται για μια χυδαία πρακτική που καταδεικνύει, πλην της επιχειρηματολογικής πενίας, αδίστακτους και αήθεις συνομιλητές.
Ακριβώς σε αυτό προσφεύγει, όλο και συχνότερα, η ΟΙΕΛΕ στις ανακοινώσεις της. Σε πρόσφατο παραλήρημα, μάλιστα, δεν δίστασαν να χαρακτηρίσουν τους ιδιοκτήτες σχολείων «ολιγάριθμη κοινωνική ελίτ που για να διατηρήσει τα προνόμιά της δεν είχε κανένα πρόβλημα να συνεργαστεί τότε με τους Ναζί και τώρα με την Τρόικα». Ταυτόχρονα, επιτίθεται με ανιστόρητους ισχυρισμούς σε ιστορικές εφημερίδες εκτοξεύοντας ό,τι διαθέτει ως επιχειρηματολογία, λάσπη: «Ανάμεσα στις εφημερίδες που στήριξαν τη χιτλερική Κατοχή στην Ελλάδα συγκαταλέγονται η «Καθημερινή» και άλλες.»
Είναι, ειλικρινά, θλιβερό να διαπιστώνουμε καθημερινά την κατάντια ανθρώπων που αυτοαποκαλούνται «εκπαιδευτικοί» και, μάλιστα, θέλουν να δηλώνουν δημοσίως «εκπρόσωποι των εκπαιδευτικών». Η ΟΙΕΛΕ και τα φίλα προσκείμενα σε αυτήν ΜΜΕ μας έχουν συνηθίσει σε αγοραίες επιθέσεις και ψεύδη. Αλλά η προσφυγή σε τέτοιου είδους επιχειρήματα είναι πέραν κάθε κανόνα πολιτικής ή συνδικαλιστικής αντιπαράθεσης και δεοντολογίας. Αν λόγου χάρη διαπιστώναμε ότι «Ο Ιδιωτικός Εκπαιδευτικός», επίσημο όργανο της ΟΙΕΛΕ, εξυμνούσε τον δικτάτορα Γ. Παπαδόπουλο επί χούντας, τι συμπέρασμα θα έπρεπε να εξάγουμε;
Θέλουμε να διαβεβαιώσουμε τους γονείς και τους μαθητές των ιδιωτικών σχολείων ότι η ΟΙΕΛΕ δεν εκφράζει τους εκπαιδευτικούς των σχολείων μας, που είναι καθημερινά δίπλα στα παιδιά τους. Οι μαχόμενοι εκπαιδευτικοί είναι άνθρωποι με ήθος, με αξίες, με αγάπη για αυτό που κάνουν, δεν έχουν επενδύσει στον καταστατικό σκοπό της ΟΙΕΛΕ, την κατάργηση της ιδιωτικής εκπαίδευσης.
Αλίμονο αν χαρακτηριστεί το σύνολο των εκπαιδευτικών μας από τη ρητορική μιας φράξιας που κατάντησε την Ομοσπονδία σφραγίδα και σπέρνει το φθόνο και το μίσος με όρους και επιχειρήματα 19ου αιώνα, προκειμένου να ασκήσει προσωπικές στρατηγικές που καμία σχέση δεν έχουν με το συμφέρον της εκπαίδευσης, των μαθητών και των οικογενειών τους.